Thank god for Karaoke....

De treinreis richting Xian is zeer voorspoedig verlopen. Het reizen met de trein, en dan met name een nachttrein, blijft iets bijzonders waar ik als ik eerlijk ben erg gelukkig van wordt. Het hoe en waarom van dit geluk kan ik eigenlijk niet eens helemaal beschrijven. Wellicht is het het ritme van de trein, het contact met de mensen of een combinatie van deze 2, maar het blijft iets moois.

De aankomst in Xian viel helaas een beetje tegen. Waar wij begrepen hebben dat het weer in Nederland prima is, viel dat in Xian erg tegen. Koud, guur en de hele dag regen. Vanuit het station gelijk naar ons hostel vertrokken. Na een goede douche gelijk op stap om een aantal bezienswaardigheden te gaan bekijken. Helaas bleken de weersomstandigheden toch een te grote invloed te hebben om er een goede dag van te maken. We hebben best wat dingen gezien, maar eenmaal ter plaatse waren ook zo weer weg.

Natuurlijk kan niet alles meezitten. Als dan de weersomstandigheden tegenvallen dan moet er natuurlijk ook een plan B zijn. In ons geval een kijken of er nog hoogtepunten zijn te ontdekken in de plaatselijke horeca. Aangezien we hier spreken over een maandagavond waren de verwachtingen niet erg hoog gespannen. Na wat omzwervingen en het bezoeken van een kroegje waar de drank veel te duur was, kwamen we uit in de plaatselijke hotspot. Een straat met allemaal kroegjes en clubs, het zag er veel belovend uit. Helaas bleek onze vrees de waarheid, de kroegen waren allemaal leeg. Maar vanuit mijn vorige trips die ik gemaakt heb, heb ik één ding geleerd. Als alle horeca kil en leeg is, dan is een karakobar je redding. Hier is altijd volk! Zo ook weer in dit geval. Uiteindelijk zijn we dus maar hier beland. Het bij tijd en wijle verschikkelijke gezang bracht in dit geval wat entertainment. Maar het echte entertainment kwam toch echt van de tafel naast ons. Hier zaten 3 Chinezen stelletjes gezellig wat te drinken. Laat in dit geval 'wat' maar weg. Chinezen staan er om bekend dat ze slecht tegen drank kunnen, ze moeten nogal snel afhaken. Maar aan de andere kant proberen ze aan de zijde van de inname ook geen concessies te doen. De gasten aan de tafel naast ons zaten voor ongeveer een uur lang het ene naar het andere biertje weg te tikken. Op een gegeven moment kon één de mannen toch echt niet meer op zijn benen staan. Ook de prullenbak in de hoek van de bar bleek niet veilig om de zojuist ingenomen drank via 'kerende post' in ontvangst te nemen. Nadat hij zojuist zijn maag bevrijd had van de drank was het weer tijd om aan tafel bij zijn vrienden plaats te nemen. Deze gast zag er op dat moment erg slecht uit en gelukkig hadden zijn vrienden dat ook op tijd door, zorgzaam als ze waren. Waarschijnlijk dachten ze op dat moment dat dit kwam door een tekort aan vocht en zetten daarom maar weer wat drank voor zijn neus. Ongelofelijk maar waar, maar ook dit biertje werd door deze gast gewoon geaccepteerd en met grote teugen leeg gedronken. Op het moment dat wij dit aanschouwden hebben wij deze jonge toch echt het stempel 'krijger van de dag' gegeven. Hij had met deze actie in zijn toestand respect afgedwongen. Maar de verwerking van dit nieuwe vocht bleek toch wat lastiger. Binnen 5 seconden na het leegdrinken van dit laatste biertje wist deze jonge man niet hoe vlug hij naar buiten moet rennen om.... nou dat laat zich vast raden.

Verplichte kost bij een verblijf in Xian is een bezoek aan het beroemde teracotta leger. Dit stond voor de 2e dag op het programma. Hoewel ook hier weer een waar toeristisch spektakel van gemaakt is, is een bezoek echt de moeite waard. Ik had hier voor aanvang van deze trip ook erg naar uit gekeken. Het blijft een uiterst merkwaardig idee dat iemand tig jaar geleden heeft besloten een leger van klei te maken om hem in het hiernamaals te kunnen beschermen. Helaas hebben enkele boeren jaren later besloten de boel maar eens even lekker leeg te roven en de zaak te vernielen. In 1974 zijn de eerste resten van het teracottaleger ontdekt en is tot op de dag van vandaag nog bezig met restaureren en opknappen. Een indrukwekkend monnikenwerk.

Ten tijde van het schrijven van dit 3e blog zit ik onderweg in de trein richting Macau. Het grootste gokparadijs van Azië en nog groter en massaler dan Las Vegas. De verwachting is wel dat we hier één grote kermis gaan meemaken. Deze verwachting was er niet van Yangshuo, na Xian de volgende bestemming op onze reis. Het gebied rond Yangshuo staat namelijk bekend om zijn prachtige natuur, steile bergtoppen die geheel begroeit zijn en de Li river die als een zilverachtige slang door het landschap kronkelt. Yangshuo zelf is de plaats die al deze pracht aan elkaar verbind. Allemaal kenmerken die mij vooraf het idee gaven van ruimte en rust. Zo bestaat er de mogelijkheid om op een bamboevloet een tripje te maken op de Li river. Op het gemak in alle stilte een tripje van een uurtje of 2 maken, dat was het idee. De werkelijkheid bleek een stoet van tientallen bamboevlotjes die in een lange sliert de rivier afgingen met daarop allemaal schreeuwende Chinezen. Extra attractie voor deze mensen bleek wel de 2 Europese mannen op het bamboevlot. We zijn wel tig keer op de foto gezet.
Ook Yangshou zelf is één grote kermis met flikkerende ledverlichting, schreeuwende gasten die maar proberen je in hun restaurant te krijgen en heel, heel veel foute toeristenshops.  En hoewel de natuur en omgeving echt prachtig is, had ik vooraf toch een heel ander beeld van Yangshuo. Dit alles maakt dat ik toch wel erge 'mixed feelings' over hou aan het bezoek van deze plek.

Tot zo ver weer voor dit deel van mijn reis. Inmiddels dus onderweg naar Macau. De avonturen hier, en die van Hong Kong komen de volgende keer aan bod.

Groet Jeroen