Het voortzetten van tradities

Inmiddels zijn we al weer wat verder gevorderd in onze trip. In Beijing is super veel te zien en beleven. Wat dat betreft is het echt een stad die van alles heeft. Hoogtepunten waren wat dat betreft wel een bezoek aan de beroemde Chineese muur, het mausoleum van Mao en het zomerpaleis. Deze trekpleisters hebben wat dat betreft ook wel de meeste indruk op mij gemaakt. Het zijn toch plekken die je eigenlijk alleen kent uit boekjes en plaatjes. Om het nu van dichtbij mee te maken was echt fantastisch.

Dieptepunt wat mij betreft was een bezoek aan de verboden stad. Hier waren de verwachtingen hoog gespannen. In de praktijk wordt je als een toeristisch kuddedier langs een aantal pleinen en tempels geleid, krijg je de de kans om een paar foto's te maken maar de pittoreske en karakteristieke plekken die juist zo kenmerkend zijn voor de verboden stad (denk ik) blijken voor het grote publiek niet toegankelijk. Erg jammer.

Omdat we tijdens deze trip relatief weinig tijd hebben, we willen namelijk best veel zien in een korte periode, proberen we ons vervoer van de ene naar de andere plek zo efficient als mogelijk te regelen. Ook in Beijing bestaat de mogelijkheid om op elke hoek van de straat een riskja te pakken. Terwijl je als toerist over straat loopt ziet de standaard procedure voor het verkrijgen van een riskja ziet er als volgt uit:
1. Riskjaman bied dienst aan;
2. Toerist negeert aanbieding;
3. Riskjaman dringt aan;
4. Toerist negeert opdringerige man en wuift weg;
5. Riskjaman zet door en noemt prijs;
6. Toerist twijfelt en riskjaman herkend meteen de twijfelende toerist, ziet zijn kans schoon en verlaagd de prijs een beetje;
7. Toerist start 'onderhandeling' en komt met schandalig laag tegenbod;
8. Riskjaman zegt 'no no no no' en verlaagd zijn laatste aanbieding;
9. Toerist zegt 'no no no no' en loopt door;
10. Riskjaman accepteerd schandalig lage aanbieding van toerist;
11. Toerist stapt in, is overtuigd van zijn zojuist gemaakte goede deal en de dienst wordt geleverd;
12. Na geleverde dienst betaald de toerist voor deze dienst;
13. Bedrag wordt door riskjaman niet geaccepteerd. Hij is toch echt akkoord gegaan met het genoemde bedrag per persoon. Dit bleek niet de ritprijs te zijn;
13. Toerist weigert in eeste instantie te betalen;
14. Nieuwe 'onderhandelingen' volgen. Een beetje dus en trekwerk wordt hierbij niet geschuwd. De sfeer wordt grimmig;
15. Toerist besluit alsnog te betalen;
16. Toerist is genaaid.
Toch leek het op een gegeven moment verstandig om ook voor ons een riskja te pakken. Voor een paar cent zouden we snel op het door ons verlangde plek in de stad zijn. Na het doorlopen van stap 1 t/m 10 waren we uitgekomen op het betalen 25 cent voor een ritje van zo'n 2 kilometer. Bovendien was onze riskjaman duidelijk al op leeftijd dus mocht het komen tot het betere duw- en trekwerk dan zouden deze 2 jonge Hollandse mannen dit toch wel kunnen handelen? En zo gingen we op weg. Zoals al eerder gemeld krioelt het in Beijing van de voertuigen. Op een gegeven moment reed een collega riskjaman toch echt in de weg. Met de nodige handgebaren en het gebruikelijke toeteren werd deze man op een vriendelijke wijze duidelijk gemaakt aan de kant te moeten gaan. Uiteraard had deze man toch wat andere ideeën en echt opzij gaan was er niet bij. Het eindresulaat van dit prettig ogende chaotisch tafareel was in ieder geval dat onze riskjaman in een moment van onoplettendheid tegen zijn voorganger aan botste, het gehele voorwiel inclusief voorvork van zijn uiterst betrouwbaar ogende riskja afbrak en onze riskjaman vol ongeloof midden op straat druk stond te schelden. Wij waren in ieder geval nog lang en breed niet op plaats van bestemming waarbij punt 11 t/m 16 dus niet van toepassing zouden moeten zijn. Om deze man toch een beetje te compenseren voor de gelede schade besloten we uiteraard wel het volle pond te betalen. Dit werd helaas door onze beide riskjamannen niet geaccepteerd waarna alsnog stap 14 in werking trad. Om van het gehele gedoe af te zijn hebben we er nog maar even 10 cent extra tegen aan geknald. Aan het eind van de rit bleken we dus nog bij lange na niet op de plaats van bestemming te zijn, we moesten dus alsnog lopen EN hadden meer dan de afgesproken prijs betaald. In onze geval moet de standaard procedure nog worden aangevuld met stap 17. Toerist is dubbel genaaid!

Tipje om naar toe te gaan in Beijing is de Silk Market. Alle merken kleding met enige status is hier tegen schandalig lage prijzen te krijgen. Uiteraard allemaal hartstikke nep. Over een aantal verdiepingen zijn een aantal hokjes gecreëerd waarbij de verkopers (voornamelijk erg jonge dames) hun waar aanprijzen. Ook op dit verkoopproces zijn een aantal standaard stappen op toepassing. Hoewel anders opgebouwd is het eindresultaat het zelfde.... Toerist is genaaid. In mijn geval dacht ik een goede deal gemaakt te hebben door voor EUR 6 een hardloop t-shirt gekocht te hebben. Later kwam ik er achter dat EUR 3,5 ook had gekund. Ik moest dus helaas constateren dat ook in dit geval stap 17 wederom van toepassing bleek te zijn.

Één van voordelen van het reizen met een rugzak en leven in hostels is het ontmoeten van mensen, vaak medereizigers. Op de zaterdagavond in Beijing was dit zo ook weer het geval. We zouden op stap gaan met een Amerikaan en een collega Nederlander. De stapavond zelf was best gezellig. We hebben bv veel gesproken over de overeenkomsten en verschillen tussen Europeanen, Chinezen en Amerikanen. Conclusie: we verschillen op vele vlakken van elkaar en hebben ook veel overeenkomsten (echt een hele schokkende eindconclusie inderdaad). Wat we wel gemeen hadden, wellicht is het een 'mannending', is dat het na een avondje gezellig drinken prima is jezelf te verwennen met een goed stuk vlees (het liefst zo veel als mogelijk) zodat men niet met een lege maag gaat slapen. Gelukkig waren onze medestappers van dat moment ook bekend met deze 'traditie' en werd er bij een Chinese versie van een locale shoarmatent, gewoon midden op straat, flink wat vlees besteld. Terwijl onze bestelling gewoon op de bbq live werd bereid en voorzien van de nodige kruiden, hadden we toch nog niet het idee wat we zojuist nu besteld hadden. Wat dat betreft was het 1 grote gok. Gelukkig sprak één van de weinige aanwezige chinezen (het was inmiddels 2.30 uur) een beetje engels en kon uitleg geven over het culinaire aanbod. Één van de stukken vlees op de bbq bleken schapenballen te zijn. Toen onze Amerikaanse vriend dit vernam ging hij volledig los met het maken van te flauwe schuine grappen en opmerkingen wat ons nederlanders weer krom deed staan van het lachen. Ondanks alles konden we deze culinaire verwennerij natuurlijk niet afslaan en we hebben dus alle 4 ballen gegeten (ook hier zit al weer een flauwe grap ik besef ik me) en ik moet zeggen, ze smaakten prima.

Na de volgende dag een bezoek gebracht te hebben aan het wereldberoemde zomerpaleis liep daarmee het bezoek aan Beijing alweer ten einde. 'S avonds zouden we de nachttrein nemen naar Xian alwaar een nieuwe fase van het avontuur zou starten.

Tot de volgende keer maar weer.

Groet Jeroen