De start van een revolutie

Inmiddels weer toe aan het derde deel van dit blogje. Ik ben al weer aardig op weg in Japan.

De aankomt is Fukuoka was erg grappig. Omdat ik natuurlijk vanuit een ander land arriveerde, ontkwam ik dit keer natuurlijk niet aan de gebruikelijke grens controle. Het verliep allemaal uiterst vriendelijk. Op een vriendelijke manier werd mij gevraagd waar ik vandaan kwam. Of ik vervolgens zo vriendelijk wilde zijn om even in een aparte rij bij de douane te gaan staan. Daarna of ik zo vriendelijk was mijn tas even uit te pakken en, zodra men er achter kwam dat ik uit Nederland kwam, mij op een niet zo vriendelijke toon te vragen of ik toevallig iets van drugs bij me had? Toen ik dit proces doorlopen had werd ik uiteraard vriendelijk geholpen naar het zoeken naar de juiste tramlijn.

Het hostel waar ik verbleef was, in tegenstelling tot wat in in Zuid Korea gewend was, gezellig druk. Ik was koud tien minuten binnen en ik werd al door een paar gasten mee gevraagd om een biertje te gaan drinken. Nou ben ik zo ie zo geen tegenstander van een koud glaasje gerstennat, dus ik had slechts tien seconden nodig om gereed te zijn. Het gezelschap bleek te bestaan uit twee Koreanen en twee Jappaners. De Japanner spraken nauwelijks Engels. Gelukkig sprak één van de Koreanen Engels en de andere Koreaan weer Japans. In een raar soort 3hoeks gesprek werdt het een gezellige avond waar ook nog wat te eten besteld werd. De Japanners hadden de leiding in het bestellen van de maaltijd en dat heb ik geweten. Er kwam allemaal vaag voedsel op tafel waarvan ik de herkomst niet echt kon thuisbrengen maar het smaakte prima. Als laatste kwam er een vaag soort soep op tafel wat zelf nog gekookt diende te worden. De soep was goed op smaak en voorzien van groenten en 'balletjes'  vlees. Dit vlees was wel wat lastig weg te kauwen, wat achteraf ook niet zo verwondelijk was omdat het koeiendarmen bleken te zijn. Hmmm, lekker. Ik weet natuurlijk wel dat wij in Nederland onze worsten ook maken van darmen maar toch, het gaat om het idee.

De dagen in Fukuoka heb ik besteed in het verkennen van de omgeving. Vooral veel prachtige tempels die het bezoeken meer dan waard zijn. Vandaar uit (ik ben slechts 2 nachten in Fukuoka geweest) ben ik doorgereisd naar Nagasaki. Deze plek staat natuurlijk bekend om het feit dat daar, op 9 augustus 1945 om precies te zijn, een atoombom op is gevallen. In Nagasaki is, rondom de plek van het episch centrum, een heel museum en nabij gelegen park gewijd aan dit moment in de geschiedenis van deze stad. Dit is overigens ook zo in de volgende stad die ik heb aangedaan, Hiroshima. Ook hier is rondom de plek van 'inslag' (de bommen zijn een paar honderd meter boven de grond afgegaan om het maximale resultaat te behalen) een indrukwekkend museum neergezet en park aangelegd. In beide musea wordt een stevig pleidooi gehouden voor het stoppen met het creeeren van kernbommen. Aan de andere kant wordt ook wel duidelijk gemaakt dat het vandaag de dag nog steeds gebruikelijk is om kernproeven te doen, waarbij Amerika overigens wereldwijd koploper is. Opvallend was wel dat op de diverse kaartjes die ik gezien heb waar op vermeld stond welke landen in het bezit zijn van kernwapens, Nederland telkens ontbrak. Dit terwijl het toch een publiek geheim is dat op vliegbasis Volkel er nog een paar liggen. Weliswaar onder Amerikaans toezicht naar ik meen.

De dagen in Japan bestaan toch vooral uit veel dingen zien. Tempels voeren daarin wel de boventoon. Toch zie je af en toe ook wel iets raars. Voor aanvang van mijn vakantie had ik de tip gekregen om vooral langs 'Huis ten Bosch' te gaan. Een themapark op een uurtje met de trein vanuit Nagasaki. Dit themapark is gebaseerd op de Nederlandse bouwstijl. Traditonele molens, huisjes vanuit de Zaanse schans, de Utrechtse Domtoren, het stadhuis van Gouda, een gouden koets. Alles is nagemaakt. Het was zelfs mogelijk Delfs blauw, Goudse kaas en Grolsch bier te kopen. Erg grappig om een keer door heen te lopen. Wat dit themapark nu weer ontbeerde was, jammer genoeg, een coffeeshop, een Red Light dirstrict en een plek waar, heel belangrijk in tijd van nood, drop te koop was. Pas dan had ik me echt thuis gevoeld. Helaas heeft de ontwerper van dit park er voor gekozen de Nederlandse sfeer niet volledig door te zetten.

Inmiddels ben ik al weer bijna 2 dagen in Osaka. Gevoelsmatig een heel andere stad dan degene welke ik tot nu toe bezocht hebt. Ik slaap aan de rand van de uitgaanswijk en het bruist hier wel. Hier wordt ik ook wel geconfronteerd met de typische Japanse subculturen zoals ik deze alleen maar tot nu toe van de verhalen heb vernomen. Karaoke bars. Vage speelhallen waar ongeloofelijk harde muziek wordt gespeeld en de godganse dag iemand nog door heen staat te schreeuwen. En waarom, ik heb echt geen flauw idee. Aparte schappen in de supermarkt met vage Manga stripboeken. Love hotelletjes waar opgedirkte Japanse vrouwen, met de taille van een wesp (hebben ze in dat lijf nog wel ruimte voor botten vraag ik me echt af) 'af en aan' lopen. En dan hebben ze ook nog van die hoge naaldhakken aan waar ze 9 van de 10 keer echt niet fatsoenlijk kunnen lopen zodat het lijkt of ze op het punt staan om voorover te vallen (ik heb natuurlijk vanuit goed fatsoen mijn 'kom maar ik vang je wel op' houding al een paar keer aangenomen). De aandachtige lezer vraagt zich natuurlijk af waarom ik dit laatste zo nauwkeurig in detail weet te beschijven. Dit behoeft een kleine uitleg. Ik heb namelijk één moment een half uurtje in een openbare was gelegenheid op mijn vuile was moeten wachten. In dat half uur zag ik dit gepeupel als een stoet aan me voorbij trekken. Met een koude cola in de hand heb ik me zeer geamuseerd kan ik jullie melden.

Nu heb tijdens deze en vorige trips al een aantal landen bezocht. Eén ding valt me steeds weer op wat in onze NLse cultuur geen gemeengoed is maar in andere landen geen probleem is. Zo ook weer hier in Japan. Het powertukken! Het is hier dus gewoon geen probleem om bv tijdens een ritje in metro, trein of bus even de oogtjes dicht te knijpen. Ook al hoeft men maar één halte. Staand, zittend, alleen of in een groep, allemaal geen probleem. Als er bijvoorbeeld vier personen bij elkaar zitten en één of twee 'knijpen er even tussenuit' wordt dit gewoon geaccepteerd. Even een paar minuten de luikjes toe en, zodra het gevecht met de zwaartekracht is overwonnen, gaat men gewoon weer mee in het gesprek. Van degene die even genoten heeft van 'dit moment van reflectie en evaluatie' worden geen foto's gemaakt, geen grappen gemaakt of andere lullige opmerkingen. Nee, gewoon de natuur even zijn werk laten doen en je daarna fris en fruitig weer melden. Dit in tegenstelling wat ik in Nederland ervaar. Ik wil hier dus vanaf nu een lans voor gaan breken!! HET IS KLAAR NU!!
Middels deze passage in mijn blog wil ik dus een revolutie in Nederland ontketenen!! Het moet nu maar eens afgelopen zijn met het taboe op powertukken!! Laten we onze 'wapens' oppakken en ons verenigen. Geert Wilders, met het kapsel alsof hij elk moment is ontwaakt uit een powertuk, staat achter ons. Hij weet tenslotte ook als beste hoe het er in het buitenland aan doe gaat. De facebookpagina facebook.com/powertothetuk is al geopend!! Like, share en meld je aan!! Over 2 weken is er een grote manifistatie gepland op het Maliveld in den Haag die zijn weerga niet kent. Als ode aan jullie frontman is met Emirates al geregeld dat de piloot voor landing op Schiphol al even 3 rondjes boven den Haag vliegt, ik zal na aankomt gelijk onder politiebegeleiding naar het Malieveld worden vervoerd alwaar ik een toespraak ga houden zoals Fidel Castro in zijn beste dagen. Tijdens deze toespraak is het toegestaan om gewoon even je rust te pakken, geen probleem. Tevens zal er op die dag ook op het Binnenhof een standbeeld worden onthult van het symbool van de powertukker, een bronzen kussen van 6x8 meter op een marmeren sokkel.
Het moet nu maar eens afgelopen zijn met de beledigingen richting de powertukker, onze tijd is nu gekomen!!

Ik zie jullie allemaal de 28e in den Haag

Wederom een warme groet (het is nog zeker 30 graden hier) en weltrusten voor zo.

Jeroen