Tropisch paradijs!!??

Op moment van schrijven is het rond een uurtje of 8 ’s avonds en zit ik aan het strand in Playa del Larga, Cuba. Uitzicht op zee, ondergaande zon, kabbelende golfjes, koud biertje…. Het leven is zo slecht nog niet. Maar over deze idyllische omgeving later meer.

Ik heb jullie ‘verlaten’ in Lima, Peru. We hebben onze laatste volle zaterdag nog nuttig besteed. De gehele dag hebben we zo’n beetje gebruikt om de toeristische trekpleisters van Lima de bezoeken. Het centrale plein (Plaze des Armas), de kathedraal, een museum, dat soort dingen. Op het centrale plein werden we trouwen constant aangesproken door groepjes studenten die ons, in het kader van een studieproject, allemaal vragen wilden stellen over onze ervaringen en belevenissen in Peru. Uiteraard waren we wilden we wel meedoen en bereiden ons voor op een zwaar kruisverhoor. Welke moeilijke vragen zouden ze ons gaan stellen? De geschiedenis van de Inca’s? Wanneer is Peru ontstaan? Wanneer is Machu Picchu gebouwd? We hadden natuurlijk we opgelet tijdens onze trip, maar niet alles was blijven hangen. En trouwens, wij zijn van de ‘wikipedia-generatie’. Als we iets willen weten, zoeken we het op op internet. Gelukkig kwamen ze niet veel verder dan onze favoriete kleur en ons favoriete eten….
Aangezien het onze laatste avond zou zijn met elkaar, was het plan om ’s avonds Lima nog even ‘onveilig te maken’. Inmiddels hebben Nederlanders, nadat ene Joran van der Sloot in dit land is langs geweest, een discutabele naam in Peru. Wij voelden ons genoodzaakt hier wat aan te doen en hadden een missie. Lima (en dan specifiek de dames) moest kennis maken met onze fantastische ‘latin-like’ dance moves. Hiermee zouden we de Nederlandse reputatie weer opvijzelen. Handelsbetrekkingen tussen Peru en Nederland zouden hersteld worden en de economie en Nederland zou hierdoor uit het slop raken. Nederlands zou hiervan verder gaan profiteren en met gemak de Europese begrotingsnorm gaan halen. Pensioenfondsen zouden weer uit kunnen keren. Duitsland en Frankrijk zouden weer jaloers naar ons kijken en dat allemaal dankzij ons missiewerk. Hoewel we een erg gezellige avond hebben gehad, waren onze heupbewegingen niet erg succesvol (we zijn er nou tenslotte niet echt voor gebouwd) en is het te hopen geweest Nederland er op eigen kracht weer boven op komt.

De zondag stond in het teken van afscheid nemen en verder reizen. Frank ging naar huis en ik trok samen met Sander verder richting Cuba. We konden met zijn drieën terugkijken op een zeer geslaagde 3 weken. Vanaf mijn terras in Cuba, met uitzicht op de oceaan, wil ik dit moment Frank hartelijk danken voor de afgelopen tijd en hem weer veel succes op zijn werk wensen ;)

Inmiddels zijn we al weer een aantal dagen in Cuba. Begonnen in Havana en daarna een paar dagen realexen in Playa Larga wat ligt in Bahia de Cochinos, de beroemde Varkensbaai. Voor degene waarbij de geschiedenislessen van vroeger wat weg gezakt zijn. President Kennedy heeft op een gegeven moment geprobeerd het in Cuba voor het zeggen te krijgen en had hiervoor een invasie gepland in deze Varkensbaai. Een hopeloze afgang en koren op de molen van Fidel. Nu een waar paradijs voor zonaanbidders.
Maar een paar dagen in Cuba, wat kan ik er over zeggen….
Cuba bruist,
Cuba is moe.
Cuba is prachtig,
Cuba is schraal.
Cuba schoon,
Cuba is smerig.
Cuba danst,
Cuba is lui.
Cuba is dus echt een land vol met tegenstellingen. Ik heb in mijn reiscarrière best wel wat vreemde landen mogen ontdekken, maar dit is toch wel verreweg het meest vreemd. Ik heb toch echt wel een paar dagen nodig gehad om aan Cuba te wennen.

De eerste dagen hebben we in de hoofdstad Havana doorgebracht. Vanuit Nederland waren de eerste 2 nachten al geregeld. We bleken in een soort van resort te zitten die waarschijnlijk rond 1980 is gebouwd en daarna nooit meer een opknapbeurt heeft gehad. Alles was vervallen en in twijfelachtige staat. Het deed een beetje Oost Duits aan. Van de 5 aanwezige zwembaden bleken er maar 2 in bedrijf. De overige 3 stonden doelloos leeg.
Havana overdag is broeierig warm. Met elke inspanning lopen de straaltjes zweet over je rug en binnen de kortste keren zijn je kleren doorweekt. Gevolg hiervan is dat het opletten is geblazen is dat de vochthuishouding van het lichaam goed op pijl blijft. Dit betekend dat er de hele dag door gedronken dient te worden, wat ons tot nu toe goed af gaat.

De eerste dag in Havana hebben we gebruikt om een aantal hoogtepunten te bekijken. Hoewel veel van de gebouwen echt zwaar in verval zijn, is de architectuur werkelijk waar fenomenaal. Prachtige gebouwen die onder het bewind van Raul Castro zo langzamerhand (waarom ook haast maken) opgeknapt worden.
Ook de auto’s is een ‘must see’. De grote Amerikaanse sleeën uit medio jaren 60 rijden hier nog vrolijk rond. Niet allemaal meer in opperbeste staat, maar sommige zijn echt nog pareltjes om te zien. Weliswaar zijn ze inmiddels allemaal voorzien van een 2e of 3e motor in dieseluitvoering maar zeker nog met de grandeur van vroeger.

De mensen hier is ook een slag apart. Naar goed communistisch/socialistisch gebruik heeft hier iedereen werk. Alleen wat iedereen de hele dag aan het doen is, is ons een raadsel. Een enkele uitzondering daargelaten, doet men de hele dag echt helemaal niets. Buschauffeurs rijden bv, ook op korte ritjes, met zijn 2en waarvan één de hele tijd ‘druk’ is met powertukken. In een restaurant met 5 tafels, waarvan slechts één bezet, loopt 7 man personeel. En deze zijn dan weer erg druk met niets doen uiteraard.
Een ander kant van Havana is de prostitutie. Sex op elke hoek van de straat verkrijgbaar en men schaamt zich er ogenschijnlijk geen moment voor. Voorbeelden hebben we te over. Na een dag intensief door Havana de hebben gewaald hadden we zin in een snack. Na een kleine zoektocht belanden we in een klein pizzarestaurant wat er ook gewoon als zodanig uitzag. Ook hier natuurlijk personeel in overvloed. Allen bleek enkele van de aanwezige serveersters, in tegenstelling tot de rest van haar collega’s, wel hard te werken. Ze draaide namelijk dubbele diensten. Al snel werd duidelijk dat we buiten, onze pizza Hawaï, ook nog een pizza met happy end konden bestellen. Dit werd ons zonder blikken of blozen en met zwierige heupbewegingen gepaard gaande duidelijk gemaakt. Helaas voor de aanwezige dame was het voor ons de bedoeling om in dit restaurant alleen onze honger te stillen. Na het betalen van de rekening (voor de pizza Hawaï) zijn we dus maar snel vertrokken.

Na 3 dagen Havana zijn we doorgetrokken naar Playa de Larga. Een tropisch paradijs in de varkensbaai. In de buurt bevinden zich een aantal plekken waar je perfect kunt snorkelen. Dit was dan ook ons doel voor de komende dagen. Helaas was het zicht wat troebel en hebben we niet zoveel vissen kunnen spotten maar we hebben toch genoeg koraal kunnen zien en een dag lang perfect kunnen genieten van het onderwaterleven.

Helaas is plaatsen van mijn reisverslag in Playa de Larga niet gelukt. We zijn inmiddels doorgereisd naar Trinidad. Een plaats in zuidelijk Cuba die op de werelderfgoedlijst van UNESCO staat. Hier zijn we gisteren aangekomen. We hebben dan ook nog niet de tijd gehad deze te ontdekken. Vandaag zal in het teken staan van het Nederlands elftal. Ook dat moet natuurlijk gekeken worden. Inmiddels is duidelijk dat Oranje verloren heeft (BALEN) In één van mijn volgende verslagen zal ik mijn ervaringen uit Trinidad uitgebreid met jullie delen.

Groet Jeroen